لکه سیاه یا ملانوزیس(Melanosis ) تشکیل پیگمان سیاه غیر محلول ( ملانین) در سطح پوسته داخلی میگو است که به اکسیداسیون آنزیماتیک پیش سازهای فنولیک ارتباط دارد. این تغییر رنگ در سطح بدن میگو، لابستر و خرچنگ بدلیل تیره شدن غشاء زیر پوست طی مرحله جمود نعشی بروز می نماید. اکسیژن، دما و نور خورشید در بروز این لکه ها نقش اساسی دارند. این پدیده یک مشکل آنزیماتیک است که به وسیله آنزیم پلی فنل اکسیداز (polyphenol oxidase ) ایجاد می شود. علاوه بر بازارهای داخلی لکه های سیاه در صادرات و بازارهای بین المللی عرضه میگو از اهمیت خاصی برخوردار بوده و می توانند تاثیر منفی روی ارزش اقتصادی و پذیرش محصول توسط مصرف کننده داشته باشد .
این آنزیم یک آنزیم داخلی بوده وفعالیت آن ارتباطی با باکتری های عامل فساد ندارد. پلی فنل اکسیداز در پاسخ ایمنی، استحکام کوتیکول، ترمیم زخم ها و افزایش مقاومت به بیماری ها در سخت پوستان نقش دارد. در جهان برای جلوگیری از ملانوزیز از روش های مختلفی مانند حرارت مایکروویو، بخار (روش حرارتی)، ترکیبات آنتی اکسیدان طبیعی، حذف اکسیژن (گاز دی اکسید کربن متراکم) و غیر فعال کردن آنزیم پلی فنل اکسیداز استفاده می شود. از سایر روش های مورد نیاز برای غیر فعال کردن این آنزیم کاربرد روش های شیمیایی است. از این روش ها می توان از ترکیبات احیاء کننده قوی مانند میموزین، سینامیک اسید، پی کوماریک، کوجیک اسید، اسید های آلی، سدیم بنزوات، اتیلن دی آمین تترا استیک اسید، سدیم هیدروژن پیرو فسفات، عامل های سولفاته و غیره را نام برد .
در حال حاضر با توجه به استفاده از متابی سولفیت سدیم برای جلوگیری از تشکیل لکه سیاه (blackspots)در ایران و مشکلات ناشی از آن کاربرد ترکیبات آنتی اکسیدان گیاهی و طبیعی مانند عصاره دانه انگور، کاتچین و فرولیک اسید و ترکیبات مصنوعی فاقد عوارض جانبی مانند 4 هگزیل رزورسینول بجای متا بی سولفیت سدیم ضروری است