مهندس رهنما در این سمینار گفت: سنبل آبی (Eichhornia crassipes) نام یک گونه از تیره غلافیان و یک گیاه آبزی بومی مناطق حاره و تحت‌حاره حوضه آمازون است. این گیاه در خارج از محدوده طبیعی خود بعنوان گونه فوق‌العاده مهاجم عمل می‌کند که یکی از پررشدترین گیاهان جهان شناخته می‌شود و براحتی از طریق ساقه‌های رونده تولید مثل می‌کند و تبدیل به گیاهان متعدد می‌شود. هر گیاه در سال تولید هزاران بذر می‌کند و بذرها به مدت 28 سال زنده می‌مانند.

رهنما همچنین اشاره کرد: در تایوان این گیاه بعنوان سبزی سرشار از کاروتن مصرف می‌شود. در برخی مناطق مواد سبز و گل این گیاه پخته و خورده می‌شود و از آن برای مداوای پوست اسب استفاده می‌شود و بعنوان غذای مقوی به مصرف حیوانات می‌رسد. ریشه سنبل آبی بطور طبیعی آلاینده‌هایی از قبیل سرب، جیوه و استرونسیم 90 و برخی ترکیبات آلی سرطان‌زا را به خود جلب می‌کند و قابلیت جذب آن 10 هزار برابر آب اطراف است. می‌توان سنبل آبی را برای تصفیه فاضلاب‌ استفاده کرد. سنبل آبی قادر است 60 تا 80 درصد نیتروژن و حدود 69 درصد پتاسیم آب را جذب کند. ریشه سنبل آبی نیتروژن آب‌‌های موجود در باتلاق‌های طبیعی، کم‌عمق و اوتریفیه را جدا می‌کند.